तपाईं अहिले बिचार / अनुभूति सम्बन्धी खबरहरु हेर्दै हुहुन्छ |

शनिबार बिदाको दिन । त्यसैले ढुक्कसँग सुत्छु अबेरसम्म । केही हप्ता अघि शुक्रबार बेलुकी कम्पनीले हामी कामदारहरुलाई पार्टी दिएको थियो । पार्टी खाएर साथीहरुसंग सुख दुखको कुरा गर्दै रातिको २ बजे सम्म बसियो । राती अबेरसम्म बसेकोले मस्त निद्रामा सुतिरहेको बेला सँगै बस्ने साथीको फेसबुक मेसेन्जरमा चर्को आवाजमा टुरुङ्ग टुरूङ्ग गर्दै घन्टी बज्यो । सिरानीनिर राखेको फोन हेरें बिहानको ६ बजेको रहेछ । त्यस पछि मेरो निन्द्र खलबलियो । आँखाफुर्सदमा

म नाच्न गाउन बजाउन चाहाने रमाउने मान्छे। सानो छदा कक्षा ६ मा पढने बेला देखि स्कुलमा नाच्न सिकियो। राङखानी मा बि मा पढ्थे। शान्ती मा बि कुश्मी सेरा बाग्लुङले आयोजना गरेको प्रा बि स्तरीय नृत्य प्रतियोगितामा पहिलो पटक सहभागी भएको थिए। प्रथम पनि भइयो। सर मिस हरुले नृत्य सिकाउदा मेरो नाचलाइ देखेर खोपाली नाचे जस्तै नाच्यो भन्थे। खोपाली भनेको मेरै गा बि स दुदिलाभाटीको वडा नं. भण्डारबन लाई भन्दा रहेछनफुर्सदमा

विश्वबजारमा ब्राण्डहरुको लोकप्रियता र त्यसले अर्थराजनितीमा पारेको प्रभावहरु हरेक समाजको तल्लो निकायहरुमा जरा गाड्दै गएको हामी सबैमा सर्वविवीधै छ। कोरियाको दोङदेमुनबजार त्यसबाट अछूतों रहने कुरा भएन । विशेषत कोरियन संस्कृतिको परिचय बोकेको यो पौराणिक बजार पछिल्लो समय नेपाली ब्रान्डहरुको प्रभावले ईतिहास जोगाउन संघर्षरत छ । यो पक्कै नेपालीहरुलार्इ भने गौरवको विषय हुनसक्छ। यदि तपाइ नेपाली हुनुहुन्छ र कोरियामा बस्नुहुन्छ भने एकपटक राजधानी सौलको दोङदेमुन जानुस् । जसलाई मिनि नेपाल भनेरफुर्सदमा

दक्षिण काेरिया नेपालकाे पछिल्लाे समय सन्दर्भलाई अांकलन गर्ने हाे भने टाठा,बलिया र बाठा बैदेशिक राेजगारीमा बिभिन्न देशहरुमा रहेकाे देखिन्छ। नेपाली समाजकाे ट्रेन्ड नै याे बस्याे कि बिदेश जानुपर्छ,पैसा कमाउनुपर्छ,नेपाल बसेर केही हुनेवाला छैन। नेपाली समाजले नै यस्ताे सिकाएकाे छ कि जति पढेपनि विदेश नगई हुदैन । यस्तै मानसिकता बाेकेका युवाहरु नेपालका चाेक,गल्लि र पार्क र कलेजमा बग्रेल्ति भेटिन्छन। हरेक दिन कलेजका क्यान्टिनमा युवाहरुकाे समूह यस्तैयस्तै कुरा गर्दै अट्टहास हाँसाे संगैफुर्सदमा

कोरिया,  समाजमा विधमान सामन्तवादी चरित्र राजनैतिक घटाक्रमको विकाससंगै शासकिय स्वरुपमा आएको परिवर्तन र त्यस अपेक्षित कार्यहरु नभइरहदा शासकवर्गमा रहेको पुरातनवादी चिन्तन र त्यस अनुकुलको व्यवहारले फेरी एकचोटी युवा जमातले सामन्तवादको परिभाषालाइ नया ढंगबाट व्याख्या गर्नुपर्ने अवस्था आइपुगेको छ। विशेषसत रास्ट्र प्रमुखले गर्ने व्यवाहार कस्तो हुने भुमिका के हुने जस्ता कुराहरु किटान नगरिएसम्म अहिलेको सामाजिक चरित्र अनुसार पात्र र व्यवस्था फेरिदैमा खासै फरक अनुभव नहुने रहेछ।हिजोको राज्य व्यवस्था र त्यसका नायकहरुफुर्सदमा

दक्षिण कोरिया, गाउँ छोडी शहर पसेकाहरु झोला बोकि लस्कर लागेर गाउमा आउदा, परदेश तथा लाहुरदेखि गुन्टा र लामो टेप्रीकोट काधमा बोकेर रेडियो घन्काउदै मास्लो घरका कान्छा बा ‘आच्छा लेकिन’ भन्दै घर फर्किदा, वरपरका साथीहरू नयाँ कपडामा सजिदा साच्चै नेपालीहरुको महान चाड बिजया दशमी आएको अनुभुती हुन्थ्यो । दशैं आउनु अघि नै सबै गाउले भेला भएर बाटो खन्ने तथा सरसफाई गर्ने गर्थे । गाउका दिदीबहिनीहरु रातो माटो र कमेरो ल्याएर घरफुर्सदमा

नेपालको एक प्रतिष्ठित बैंकको जागिर छोडेर भर्खर कोरिया प्रबेश गरेको मेरो नजिकको एक मित्रले सबेरै फोन गरेर बडो टिठ लाग्दो गरी भन्यो “ यार मलाई आजकल मेरा सपनाहरुले तर्साउन थालिरहेको छ । मलाई एकदम असहज र बेचैन हुनथालेको छ खै के गर्ने हो ? बिना सम्बोधन सिधै मलाई सोधेको यो प्रश्नमा मेरो पनि सिधा जवाफ थियो “ मित्र सपनाहरुले शुरु शुरुमा तर्साउन थाल्छन र जिबन असहज र बेचैनी बन्छ जबफुर्सदमा