तपाईं अहिले साहित्य सम्बन्धी खबरहरु हेर्दै हुहुन्छ |

सोल – नेपाल मुक्तक प्रतिष्ठान, दक्षिण कोरिया शाखाले “मुक्तक मञ्जरी” प्रकाशन भएको छ |   कोरियामा रहनु हुने मुक्तककार तथा मुक्तकप्रेमीहरुलाई समेटेर संयुक्त मुक्तक संग्रह प्रकाशन गर्न गइरहेको हुनाले देहायबमोजिम आफ्ना मुक्तक सृजनाहरु उपलब्ध गराइ दिनु हुन मुक्तक प्रतिष्ठानले अनुरोध छ।   १. सकेसम्म फरकफरक बिषयमा चतुष्पदीय शैली शिल्पमा सृजना गरिएका दस वटा मुक्तकहरु (नेपाली युनिकोडमा) । २. आफ्नो नाम, स्थायी ठेगाना, कोरियाको ठेगाना, सम्पर्क नम्बर, एक प्रति फोटो रफुर्सदमा

एउटा लाश,निर्मम जलिरहेको थियो।छेवैको बेन्च जस्तोमा लाश तीर हेर्दै एउटा २०/२१ बर्ष जस्तो देखिने युवक एकोहोरिरहेको देखें।मलामीको उपस्थिति लगभग शुन्यप्राय थियो। एक जना अधबैंसे लाशलाई बांस जस्तो लामो काठजन्य बस्तुले घोचघांच गरि जलाउदै थियो।रुवाबासी गर्ने कोकोहलो मच्चाउने कोहि आफन्तजन र शुभेच्छुकहरुको भीड पनि देखिएन। म भित्रको मानवीय संवेदनाले चुप बस्न दिएन अनि ती युवकको नजिक ग’ई सोधे”भाई यो जलिरहेको मान्छे तिम्रो को हो?” मेरो बा म तिर हेर्दै नहेरि उसकोफुर्सदमा

मिलनकान्छा किराती   पुरै भत्किएको भाग्य लडेका सपना उचाल्ने टुक्रा–टुक्रा खुशी सिउने विक्षिप्त मुटु टाल्ने तिमी को हौ ?     आशा–भरोसाहरु गाउँबाट सहरतिर सहरबाट मुग्लानतिर ! पहाडबाट ओर्लिरहेका वादलझै लर्को लागिरहदा उनीहरुलाई शुभयात्रा भन्ने छोडीगएका सम्झना साँचेर फर्केर आउने दिन गन्ने तिमी को हौ ?     पटक–पटक कुल्चिएर आफुलाई आफ्नै काखमा सबै–सबै ओठहरुलाई आरोप, आक्रोश पोख्न दियौ कुण्ठा, पीडा बोल्न दियौ सम्हालेर सबको नासो, चिनो पल–पल  आँशु पियौफुर्सदमा

पेस्तोलहरुमा जोडेर पखेटा कम्प्यूटरको चुच्चो बोकेर बमहरुको माला लगाएर निक्कै माथी-माथी बेग हानीरहेको छ, एउटा हुच्चील ! यो पृथ्वीजस्तै देखिने अँध्यारो ढुंगामा अब सुक्नेछ्न्-सुकुटी लामा-लामा उज्यालो सुँड बोक्ने आजीवन जीवन नभेटीरहेका निर्दोष हात्तीहरुको; लम्पसार समयको गोरेटोलाई खप्लक्कै निलेर अजिङ्गर जस्तै झोक्राईरहेको बूढो यूगका तन्नेरी बाघहरुको; सुर्यको उज्यालो सँधै छेकिरहने अनकण्टार भिरजस्तो देखिने डडेँलो लागेपनि अवशेष रहेको यो बूढो रुखको ठुटाहरुको ; बाँकी सत्य यति हो- सुकुटी खाएर मोटाएको हुच्चिलहरुको अन्तिमफुर्सदमा

साँध मिची तिमी तिरै सरौं जस्तो लाग्यो आज थोरै प्रेमका कुरा गरौं जस्तो लाग्यो   लजाए झैँ तिमी झनै लज्जावती बन्दा सित बनी तप्प त्यतै झरौं जस्तो लाग्यो   यौबनकी काली गङ्गा छल्किएर बग्यौ सङ्गै हात समाएर तरौं जस्तो लाग्यो   मेहन्दी छ हत्केलामा नारी रैछ खालि किनी चुरा खाली ठाउँ भरौं जस्तो लाग्यो   सुर्य खत्री “घायल.

पराईको अंगालोमा सानी कति रमाउछौ मेरो  मुटभित्र तीर हानी कति रमाउछौ।     मोर्डन यूग भन्दै समाजलाई  लत्याएर सडक विच इज्जत ठानी कति रमाउछौ ।     पश्चातापले जलाउनेछ पक्कै कुनै दिन चोखो मायामा खाडल मानी  कति रमाउछौ|     यौवनले मातीएर धनी खोज्दै हिड्दा खेरी चोटै-चेटमा जीवन धानी कती रमाउछौ ।     अजम्वरी छैन यहाँ सजीव कुनै  चिज एक दिन पक्कै मर्नै जानी कती रमाउछौ ।

सोल -हिउँद कविता २०१५  मार्फत  दक्षिण कोरियाको चिसो मौसमलाइ साहित्यअनुरागीहरुको  बहस र बाचनले थेगु शहरलाई  गरमागरम बनायो । कोरियाका सबै क्षेत्रबाट उपस्थित साहित्यअनुरागीहरुको बाक्लो उपस्थितिले आइतबार थेगु साहित्यमय बनेको थियो ।     नेपाली साहित्य समाज दक्षिण कोरिया र अन्तराष्ट्रिय नेपाली साहित्य समाज कोरिया च्यप्टरले आयोजना गरेको बहस र बाचनमा साहित्यकर्मीले नेपाली साहित्यको बर्तमान अवस्था र डायस्पोरा साहित्यका बारेमा विचारणीय खुला  बहस गरे ।     सय भन्दा बढी भेलाफुर्सदमा