तपाईं अहिले साहित्य सम्बन्धी खबरहरु हेर्दै हुहुन्छ |

कविता : माफ गर मेरो देश, मेरी आमा म भुले नराम्रो त्यो नशामा तिमी बाँच्यौ मेरै आशामा म बाँचे कुसंस्कारकै संसारमा !! धेरै दिए दुख, धेरै रोयौ तिमी अन्याय अत्याचार अति सह्यौ तिमी साक्षी छ इतिहास अमर रह्यौ तिमी बीर गोर्खाली जन्माउँदै बाँच्यौ सधैं तिमी !! हिमाल पहाड तराई मिली बन्यौ तिमी कहिल्यै नडराई अटल रह्यौ तिमी दुख जति सबै लुकाई बाँच्यौ सधैं तिमी अग्ला सारा हिमाल देखाई हाँस्यौ सधैंफुर्सदमा

डर लाग्छ तिम्रो माया पोखिन्छ कि कतै ।। भेट नभै यो ढुक्ढुकी रोकिन्छ कि कतै ।।। भन्नत भन्थेउ तिमी साचो माया गर्छु सधै ।। सङ्का लाग्छ चट्टानमा म ठोकिन्छु कि कतै ।।। प्रकिर्तिमा धनी गरिब सानो ठूलो भन्छेउ ।। तराजुमा सच्चा माया जोखिन्छ कि कतै ।।। सबै भन्छन सन्सार मा अमुल्य छ सच्चा माया ।। यहि मायाको मुल्य पनि तोकिन्छकि कतै ।।।

फेरी पनि तीज आयो, मेरी चेली कहा होलिन चारै तिर खुशी छायो, मेरी चेली कहा होलिन पराईघर रुदैछिन की, दोको बोक्दै भिरपाखा दाया आखा फर्फरायो, मेरी चेली कहा होलिन बाचा थियो पोहोर साल, यो तीजमा संगै रम्ने चाहाना सबै बिलायो, मेरी चेली कहा होलिन रुदैछिन की एकान्तमा, परदेशी दाजु सम्झी सम्झनाले मुटू खायो, मेरी चेली कहा होलिन   नगेन्द्र थापा मगर राड़्गखानी छ, बाग्लुड़्ग हाल, दक्षिण कोरिया

कविता यो वर्ष नि तीज आयो  चेलीबेटी रमाउ माइत गई  खुसीमन ले सबै भेटि मनाउ माइतिघर  खानु रम्नु  हसाउनु  आमालाई कर्मले जहा-जहा पुराएनी दु:ख मेटि मनाउ                                गाउनु नाच्नु  पहिरिइ नया बस्त्र तीजमा चौपारी मा  पिङ खेली  केटाकेटी मनाउभित्रियो गाउ चाड पर्व धनी  गरिब सबको यही हो हाम्रो सम्झेर खुसीको खेती मनाउ                                खानु दर राख्ननु सस्कार,गाउका सबै बसि मादलु र बरिलै भाकैमा सारंगी  रेटि  मनाउ रजवारा :- १  प्यूठान                       फुर्सदमा

पहाडजस्तो अचुक छाती कोमल मनले भरिभराउ हिमालजस्तो अटल शिर पवित्र ममताले सिंचित जिम्मेवारी काधमा बोकी शुखका बहार खोज्न , समर्पण भए सर्बांग चाहना परिवारकै खुशी रोज्न, अप्राप्य छन तिम्रा ममतामयी ठेली .. रोएका क्रन्दनभरि हाशो छर्न आतुर भोका नागा आंगभरि दाना भर्न आतुर अन्धकारको पर्दा हटाई शिक्षाको दियो बाल्न आदर्शको परिधिभित्र रही असल कदम चाल्न तिम्रा ति मार्गप्रशस्तताको लाखलाख सराहना छ दोडीयो ,ठोकियो कति अरुकै अमनचैन निम्ति रुन्थेउहोला तिमिपनि एक्लैफुर्सदमा

कविता छ हामीमा ज्ञानको पानी कति आधा भरिएको त्यो गाग्रो जति त्यसैले कराउछौ अहो ! उफ्री उफ्री जान्ने जनाउन भयो हर्कट अनेक अति खैं कहिले बन्ला हाम्रो यो बिग्रेको मति !! देख्यौं सधैं यहाँ एक अर्कालाई कपटी किनकी हामीमा मनमा थियो जो छट्पटी भुल्यौ हामी यसरी हिलो देखी भई खटपटी फुले त्यै हिलोमै टेकी कमल फूल बनि कति उठे यै धर्तीमै टेकी बने महामानव कति !! न गर्यौ तिमीले अलिकतिफुर्सदमा

कथा सायद, बुढ्यौलीपन लागेर होला । बिहान निद्राले छिटै छाड्न थालेको छ आजभोली । सदा झैं चारबजे उठेर मर्निङ वाकको लागि निस्किएँ । अरु दिन घर नजिकैको पार्कमा एक घण्टा शारिरीक व्यायाम गरेर फर्किन्थें । तर, आज मलाई पार्क जान मन लागेन । मेरो पाइला अनायसै घरबाट एक घण्टाको पैदल दूरीमा रहेको समुद्रीतटतिर लम्कियो । म हरेक गर्मीमा कोरियामा रहेका समुद्रहरु चहार्ने गर्छु । त्यसो त म बसेको ठाउँ नै एउटाफुर्सदमा