तपाईं अहिले साहित्य सम्बन्धी खबरहरु हेर्दै हुहुन्छ |

मेरो बाबु!मेरो प्राण!! म तिम्री आमा…✍️ जीवनको सबैभन्दा ठुलो प्रसव पीडा सहेर आफ्नो जीवनलाई खुकुरीको धारमा राखि जीवन मरणको दोशाधबाट नयाँ जिवनको अनुभूति गरेको दिन तिमीलाई यस धर्तिमा पाइला टेकाउन सफल भए। ती प्रसबको सारा पिडा भुलेर एउटी भाग्यमानी नारीको रूपमा आफुलाई उभ्याएको थिए। जिवनमा म यति धेरै खुशी तब थिए जब तिमी मेरो काखमा रोहिरहेका थियौ। अहिले त तिमी रोएको त के अनुहार मलिन बनाउँदा पनि मन चसक्क दुख्छ।फुर्सदमा

गजल/ अत्रस्त यात्रि समिप सम्झिरहेको छु परदेशमा प्यार आमाको त्यो हसिलो चेहरा बारमाबार आमाको गुन्द्रुको झोल र कोदोको ढिंडो याद आउँछ यि जिब्रो सम्झिन्छ टिमुरको अचार आमाको स्कुल कहिल्यै नपढे पनि आफ्नो सन्ततिको कुभलो नचिताउने पबित्र संस्कार आमाको सन्ततिको सुखमा मात्रै मुस्कुराउँछिन सधैँ आफ्ना सन्ताननै खुशीको संसार आमाको स्वर्गझैँ आमा आश्रममा लखेट्ने सन्तानले कसरी तिर्छन् त्यो असिमित भार आमाको जैमिनी नगरपालिका-8 छिस्ती बागलुङ हाल याङ्जु कोरिया

मिन्जाई राई कविता/ आखिर के दिन चाहन्छन् नेताहरु हामीलाई  ? – उपदेश – भाषण – सपना वा  भर्खरै वाक्य फुट्दै गरेको केटाकेटीहरुको आवाज, म निस्शब्द भए भगवान् ! पार लगाइदेऊ । “लाइफ इज नट अ ड्रेस रिहर्सल ” अर्थात्, “जीवन लुगा लगाउने पूर्वाभ्यास होइन ” ! वाह ! क्या बात छ त्यो महावाणी बोल्ने ओठ, लाग्छ ऊ – नेता होइन बुद्ध हो । लाग्छ ऊ – प्रचण्ड होइन मार्क्स होफुर्सदमा

गजल/ एईडेन छन्त्याल मेरो देशमा, बेरोजगारको आगो, बलेको छ सरकार । भित्रभित्रै कामै नलाग्ने गरी, जलेको छ सरकार ।। बाध्यता पनि कहाँ सम्मको यो, अठार कट्नै हुन्न झोला बोकी विदेश, चलेको छ सरकार ।। ठूला–ठूला सपना संगाली विदेशिएको ऊ, विरानो यो ठाँऊमा कहिल्यै नउठ्ने गरी, ढलेको छ सरकार ।। बेसाहारा छन गाँऊमा, बुढ्यौली बाआमा, सक्दैनन् गर्न केहि हातगोडा पुरै, गलेको छ सरकार ।। चर्का–चर्का भाषण गर्छौ, देशमा कृषी क्रान्तीको, खेतबारीमाफुर्सदमा

तिमी दुख्यौ रे, तिम्रो कथा सुनेको तिम्रो लामो लामो कथा उराठ लाग्दा र निराशाका कथा हिजो तिम्रो थियो त्यो ठाउ यो ठाउ आज अरुको भयो तिमीसंगै रुने मनहरु आज पराइ भयो किन होला तिमी उसैको थियौ तर तिमी पराइ भयौ मैले सुने तिम्रा कथा तिम्रा ब्यथा उराठ लाग्दा र निराशाका कथा तिमी हाँस्दा मुस्काउने तिमी रुदा छटपटिने तिम्रा आफन्त फगत कथा बन्यो तिम्रो आफ्नो पराइ भयो सुन्छौ ??? सुन सुन्नफुर्सदमा

मिलनकान्छा किराती चाल्र्स डिकेन्स गाउँदेखि तल नदीपारी हिलेपानी या जाक्मा गाउँतिर जन्मेका हुन् जस्तो लाग्थ्यो–उ बेला । निम्न माध्यमिक तह पढ्ने एउटा अल्लारे ठिटो । डेभिड कपरफिल्ड वाम्बुले राई मातृभाषामा पढ्न पाउँथ्यो । लिब्जु–भुम्जु पत्रिकाको प्रायःजसो अङ्कमा चाल्र्स डिकेन्सको डेभिड कपरफिल्ड क्रमशः पढिरहदा यो चाल्र्स डिकेन्स भन्ने मान्छे गाउँ पारीको हाम्रै नाता पर्ने रहेछ जस्तो लाग्थ्यो । शायद, बाल्यकालमा गाउँको स्कुलदेखि टाढासम्मको यात्रामा निस्कने अवसर नपाएर पनि होला, यस्तो महशुसफुर्सदमा