तपाईं अहिले साहित्य सम्बन्धी खबरहरु हेर्दै हुहुन्छ |

    बिहान बिहानै सियो नचलाउनु दमाई भइन्छ कस्तो अचम्मको भनाइ हो आमा म कर्मयोगी बन्न चाहान्छु खाली आङ ढाक्न चाहान्छु त्यसैले दमाई बन्न चाहान्छु । फलाममा पानी नराख्नु त्यसलाई पाइन भन्छन् त्यो कामीको काम हो अनि कामी भइन्छ जस्ले मुर्ति बनाउछ मन्दिर भित्र बस्ने जस्ले धेरैका दुःख सुखमा काम लाग्ने हतियार बनाउछ यदि ऊ नहुदो हो त के हुदो हो जीवन ? कस्ले फलाम गाल्दो हो ? कस्ले बनाउदोफुर्सदमा

कविता     प्रेम गर्छ उ मलाई, र प्रेम गर्नुको आभाष गराइरहन्छ, उ भन्छ “कल्पना गर्छु … कसैले धोका दियो दुई जिउकि बनाएर तिमीलाई … बिहे गर्छु तिमीलाई अरे, मेरो नाम दिन्छु तिम्रो बच्चालाई रे, कसरी हेर्न सकुँला तिम्रा अबैध सन्तान भाको, कसरी सुन्न सकुँला समाजले तिमीप्रती तेर्साएका प्रश्नहरु, कसरी सहन सकुँला तिमी अबला भएकी ? “ फिस्स हाँस्छ उ,   कालो अनुहारमा छिद्र छिद्र परेका, बांगा टिंगा सेता दाँतकाफुर्सदमा

गजल कृष्ण कुमार राई असह्य पिडा र दुख्ने घाउमा राख्यो कोरिया नेपालीको ज्यानलाई दाउमा राख्यो कोरिया   सुन्दर सपना खोज्दै अा’को परदेशीलाइ शिरमा हैन सधैँ सधैँ पाउमा राख्यो कोरिया नेपालीको ज्यानलाई दाउमा राख्यो कोरिया   सुति मर्छ लडि कोहि झुण्डि मरिराछन किन यस्तो धेरै सस्तो भाउमा राख्यो कोरिया नेपालीको ज्यानलाई दाउमा राख्यो कोरिया   मिठो सपना क्षणभरमै लास बनाएर ज्यानै लिइ मुर्दा भइ जाउमा राख्यो कोरिया नेपालीको ज्यानलाई दाउमा राख्योफुर्सदमा

गजल मुटुभित्र मन रुवाउने धुन कहाँको ? उसैको याद दिलाउने यो जुन कहाँको ? आफ्नै आमा नङ्ग्याएर देश भोकै मार्ने नेतारुपी देश खोक्र्याउने घुन कहाँको ? गाइमुत गोरस ठान्ने झुठो समाजमा पानीलाई विष बनाउने खुन कहाँको ? बिधुवा र गरिब नारी बोक्सी बनाउने यो समाजको नियम र कानुन कहाँको ? तबमात्र यो समाजमा इज्जत रहने रे त्यो सम्पती हिरा मोति सुन कहाँको ?  

कविता जाडोको बाउ जाडोको माउ सबै कोरियामा थुप्रीन्छ मङ्सिर पुस माघ महिनाहरु बरफ भएर दिनरात गुजारिन्छ! युवाहरु  काममा जोशले खट्न बाध्य हुन्छ्न बरफको सन्तान भएर यै मौसममा कोरियन सोजु मेग्जु पिएर जाडो हटाउन खोजिन्छ! साथी पनि पिउने नै रोजिन्छ!! स्वस्थ्यको लागि खराव भए पनि दवाइको लागि चढाइन्छ मुख हुँदै पेटमा एक रति जाडो पक्कै हटाउछ ! एक रति गफ पक्कै बढाउछ !! कोरियाको सोजु मेग्जुको कमाल ले  कहिले कहिँ तफुर्सदमा

कविता थाहा छ  सक्रान्ती चाड र पर्व बुझ्दैन कसैले प्रदेशको मर्म कामैले पेल्छ  यो मेरो कर्म सोच्दछु काम यो मेरो धर्म पुसमा पाकेको त्यो मिठो तरुण सन्चै छ छोरा ,घरमा चिन्ता नगरुण त्यो कालो तिलको के गुलियो लड्डु जति चिन्ता होस खादिन  के खड्डु आगोमा पोलेको त्यो हिउदे आलु केही बर्ष पर्ख लिन आउछु कालू कुट्दै छौ होला सेल पकाउने पिठो दिदैन साहुले घर जान छिटो पाकयो होला आमा, हाडीमा फुर्सदमा

कविता : देख्दैछु, नेताजीहरू सदनमा गोटीजीहरू सामाजिक सञ्जालमा दोहोरी खेल्दैछन्। हेर्दै छु तमासा, कहिले सदन तातेको कहिले सडक बलेको। के हुँदै छ, अहँ, कसैलाई पनि थाहा छैन। तर पनि, के देखेर हो कुन्नि कुकुरहरू भुक्दैछन्। कहिले काँही त भुक्ने कुकुरहरूलाई प्वाक्क ढुङ्गाले हानेर जिस्काउन मन लाग्छ। तर सोच्छु, ढुङ्गाले हानेर बसियो भने त भुक्ने कुकुर र ढुङ्गाले हान्ने कुकुरमा के नै फरक हुने भयो र! अनि चुपचाप आफ्नो बाटो हिड्छु।फुर्सदमा

सौल, हिउँको चिसो गम्सा बेरेर बसिरहेको राजधानी सौललाई आईतबार चार युवाकविले आफ्ना कविता सुनाएर न्यायो प्रदान गरे। अन्तर्राष्ट्रिय साहित्य समाज दक्षिण कोरिया च्याप्टरले आयोजना गरेको ‘काव्य सुधा’ नामक कविता वाचनमा कविहरू जीवन खत्री, प्रमोद सारङ्ग, बोनम प्रताप र यल्जी विवसले आफ्ना उत्कृष्ट पाँच पाँच कविता सुनाए। अनेसासका उपाध्यक्ष बलदेव भट्टराईको उद्घोषणबाट शुरु भएको कविता वाचनमा कार्यक्रममा संयोजक सरोज सर्वहाराले कार्यक्रमबारे प्रकाश पार्दै अतिथि र कविहरुलाई स्वागत गरेका थिए। काव्यसुधाको पहिलोफुर्सदमा