ऐठन


कथा/

‘हातमा पि आर बिदेशमा ब्यापार भएको राजकुमारलाई छोडेर म तिमीसग के देखेर बिहे गरौ ? र मेरा परिवारले के देखेर तिमीलाई स्विकार गरुन् त !’ सिमाको मुखबाट निस्किएको यो शब्द मेरो मनमा एटम बम जसरी बिष्फोट भयो । जसरी दोस्रो बिश्वयुद्धको अन्तिममा हिरोसिमा र नागासाकीमा अमेरिकाले बिष्फोट गराएको थियो । म नि–शब्द भए । आखाहरु धमिला भए । पुसको ठण्डीले चिसिएको नगरकोटको सिरेटो पनि लु जस्तै हप हप तातो भएर आयो । पुरै खुलेर चाँदी जस्तै टल्किरहेका हिमालहरु आँखाबाट हराउदै गए । भाँङको नसाले लठ्ठ भए झै मेरा गोडाहरु लालाक्क लुलुक्क गले । नजिकैको पोथ्रोको आड लिदै म भुईमा थचक्कै बस्न पुगे । सुपरमलहरुमा सजिएर उभिईरहेको डमी झै, सिमा चुपचाप मुन्टो फर्काएर पारी तिर हेरीरही ।

मौनता लामो समय सम्म चलिरह्रो । मैले बिस्तारै आफुलाई सम्हालेर सिमातिर मुन्टो उठाए । सिमा अर्कोतिर फर्केर उभिईरहेकी थिई ।
मौनता तोड्दै मैले सिमा तिर हेर्दै भने “यो तिम्रो नै निर्णय हो ?”
सिमा केही बोलिन ।
मैले फेरी सोधे “के यो तिम्रो नै निर्णय हो ?”
सिमा मौन नै बसिरही ।
सिमाको मौनता देखेर मैले फेरी अलि ठुलो स्वरले बोले,
“के पारा हो तिम्रो केहि त बोल ”
सिमाले रुखो स्वरमा जवाफ फर्काई “अब अरु के सुन्न चाहान्छौ ?”
मलाई लाग्छ तिमीले उत्तर पाईसकेका छौ । उत्तर थाहा हुदा हुदै फेरी प्रश्न सोध्नुको म कुनै अर्थ देख्दिन र म पनि स्पस्टिकरण दिनु पर्ने आवश्यक ठान्दिन । सिमामा एक्कासी आएको भुकम्प जस्तो परिर्वतनले म अचम्मित भईरहेको थिए । सिमालाई हेर्दै म बली दिन पर्सिएको बोको झै निरिह भएर धेरै बेर टोलाई रहे । मैले केही सोच्नै सकिन । मैले मन मनै भगवानसग पुकारा गरिरहे । हे भगवान यो केटीलाई सम्झाई देउ । तर भगवानसग पनि मेरो कुन नजिकको साईनो थियो र ? मैले पुकार्ने बितिक्कै मेरो कुरा सुनिदिउन ।

मैले ज्याकेटको खल्तिबाट चुरोटको बट्टा निकाले । एक खिल्ली निकालेर आगो लगाए । पटक पटक लामो सर्को तानेर हावामा छोडेको धुवालाई नियालेर हेरिरहे । जति लामो सर्को तानेर हावामा छोडे पनि त्यो धुवा एकै छिनमा नगरकोटको चिसो हावामा बिलिन हुन्थ्यो । मैले मन मनै सोचे के सिमाको माया पनि यही धुवा जस्तै हो त ? म त चुरोटको धुवा सगै कता हराएछु , चुरोट ठुटो भई सकेको पत्तै पाईन तान्न खोज्दा धुवा नआउदा पो झल्यास्स भए । यसो हेरे हातमा बाकी ठुटो फिल्टर मात्र थियो । मैले मन मनै सोचे यो चुरोटको ठुटो र अहिलेको मेरो अवस्थामा के फरक भो र ? अनि झाडी तिर फालिदिए । फेरी त्यो उपयोगिता सकिएको ठुटोलाई कसले बट्टामा राख्थ्यो र ?
यसो घडी हेरे , पाँच बजिसकेछ । सिमातिर हेरे उ घोसे मुन्टो लगाएर अर्कोतिर फर्किरहेकी थिई ।
“अब जानु पर्छ” मैले भने ।
“तिमी जान सक्छौ ” सिमाले फर्किदै नफर्कि जवाफ दिई ।
“तिमी जान सक्छौ ?” मैले अली बुझिन
‘एकै छिनमा बुझ्छौ’ उसले मोवाईल चलाउदै उत्तर दिई ।
मैले उसलाई यसो हेरे उ मोवाईलमा बेस्त थिई । नेपथ्यमा गाडीको हर्न सुनियो । सिमा बाई पनि नभनी सरासर गाडीको हर्न आएको ठाउतिर लम्किई । दृष्यमा सेतो कार रोकियो । सिमाले अगाडीको ढोका खोलेर भित्र पसी । गाडी गन्तव्य तिर अगाडी बड्यो । म अर्धचेत जस्तै भएर उ गएको हेरिरहे , छिनमै गाडी नगरकोटको कुईनेटोमा बिलिन भयो । मैले चिच्चाएर उसलाई बोलाउन खोजे, ‘सिमा ऽऽऽ ऽऽऽ ऽऽऽ ऽऽऽ ऽऽऽ ऽऽऽ!’

मेरो बोली निस्किदै निस्किएन । मैले बल गरेर फेरी बोलाउन खोजे , फेरी बोली निस्किएन । मेरो घाटी कसैले थिचे जस्तै लाग्यो । म धेरै बेर छट्टपटाए र छटपटाउदा छटपटाउदै बिउझिए । शरिर पुरै पसिनाले भिजेको थियो । मलाई ऐठन भएछ ।

छेउको बत्तीको स्विज अन गरे । घडी हेरे भख्खर १ बज्दै रहेछ । टेबलमा रहेको आधा बोतल पानी एक सासमा पिए पछी शरिर अलि हल्का भयो । बेडको भित्ता तिर फर्केर सिमा मस्त निदाई रहेकी थिई । सिमालाई हेर्दै भख्खर देखेको सपना सम्झिए । मस्त निन्द्रामा खुलेको उसको शरिरलाई सिरकले हल्काछोपी दिदै होटलको बराण्डामा निस्किए ।

बाहिर सुख्खा चिसो सिरेटो चलिरहेको थियो । दिउसो सुनसान जंगलमा कानलाई नै कर्कस पार्ने गरी कराउने झ्याउकिरीहरु पनि राती त शान्त हुदा रहेछन् । नगरकोटको पुरै पाहाड चकमन्न सुनसान र शान्त थियो । कोही जिवित बाकी नभए जस्तो शान्त सुनसान रातमा केही हुचिलहरुले एकोहोरो ‘हु हु’ गर्दै जिवनको आभास दिईरहेका थिए । हुचिल को ‘हु हु’ अवाजले मलाई बाल्यकालको सम्झनामा पु¥यायो । म नगरकोटमा भएको पनि बिर्सिएर गाउको वाल्यकालमा पुगेछु । हिउदमा बेशी खेतमा तरकारी र अन्न बाली लगाईन्थ्यो । हिउदको मौसममा सुख्खाले बेशी खेतमा पानीको मुहान सानो हुन्थ्यो । सिञ्चाइ गर्नु पर्ने खेत धेरै र पानीको स्रोत सानो हुदा आफ्नो पालोमा राती पनि पानी कुरेर बस्नु पथ्र्यो । गाउमा बेला बेलामा चितुवाले कुकुरहरु लान्थ्यो । खेतमा पनि चितुवाको डर हुन्थ्यो । रातको समयमा हामी डर भगाउन आगो बालेर गित गाएर बस्ने गथ्र्यौ । बिजुली बत्ती नभएको बेलाको गाउहरु साझमै अन्धकारमा प्रवेश गर्थे । घर भित्रको अध्यारोलाई हटाउनै संर्घस गरिरहेका साना मट्टीतेलका टुकी बत्तीहरु घरलाई उज्यालो बनाउन असमर्थ थिए । त्यसैले गाँउका घरहरु सम साझमै अन्धकारमा डुब्थे । जब गाँउ चकमन्न हुन्थ्यो, पारी गाँउ तिरका कुकुरहरु पनि भुक्न छोड्थे तब हुचिल हरुले ‘हु हु’ गर्दा त्यो हुकारको आवाज सगै डर पनि मिसिएर मुटुमै पुग्थ्यो । सायद गाउ घरमा हुचिल कराए पछी भुत आउछ भन्ने कथा सुनेर पनि हो की ?

“सर यो जाडोमा बराण्डामा धेरै बेरदेखि टोलाई रहनु भएको देखे केही समस्या प¥यो की ?” होटलको पालेको आवाजले म झस्याङ्ग भए । त्यस्तो केहि होइन चुरोट तान्न निस्किएको थिए भन्दै म रुममा पसे ।

सिमा मस्त निन्द्रामा थिई । बिस्तारै ओड्ने हटाउदै बेडमा चडेर सिमालाई उठाउन मनलाग्यो । फेरी मन मनै सोचे होस् बिहान आईहाल्छ नि । बेडमा ढल्केको धेरै बेर सम्म निदाउन सकिन । मनमा धेरै कुरा खेलिरह्यो । परिवार सम्झे ,जागिर सम्झे , आफ्नो पढाई र भबिश्य सम्झे । सगै बेडमा सुतिरहेकी सिमालाई सम्झे र पटक पटक पछिल्लो समयमा देखेको सिरियल खण्ड खण्ड सपना सम्झे । टाउको भारी भएर आयो । अनुमान लगाए आज देखेको सपना अन्तिम खण्ड थियो । के सपनाले पुर्व संकेत गरिरहेको त छैन ? मन मनै सोचे के सिमाले मलाई छोडेर नै जालि त ? छोडेर गइ भने मेरो अबस्था कस्तो होला? मैले सहन गर्न सक्छु होला त ? आदि इत्यादी सबै सम्झे तर समाधन केही दिमागमा नआउदै निदाएछु ।

बिहान अली ढिलै निन्द्रा खुल्यो । यता उति हेरे सिमालाई देखिन । एक छिन प्रतिक्षा गरे उ कतै पनि भएको आभास पाईन । बाथरुम बराण्डा सबै तिर हेरे कतै देखीन । कपडा ब्याग मोवाईल केहि पनि देखिन । फोन गरे मोवाइल अफ थियो । सपनाले पुर्व संकेत गरेको थियो भन्ने मैले बुझे । हतपत कपडा लागाएर तल झर्दै थिए । रिसेप्सनको भाईले संकेत गर्दै भन्यो सर हजुरलाई मेडमले यो कार्ड दिनु भनेर जानु भएको थियो ।
को मेडम ? “सर पनि हिजो कोसग आउनु भएको थियो ?”
‘उ कता गई त ?’

“खै सर त्यो त थाहा भएन तर अलि हतारमा देखिनु हुन्थ्यो ।”

अब त्यो कार्डमा के छ भन्नेमा म ढुक्क भए ।

त्यो कार्ड बोकेर म क्याफेको छेउको टेवलमा गएर बसे । वेटर भाईलाई चिया र चुरोटको संकेत गर्दै हातको कार्ड खोले ।
बाहिरै अलविदा लेखिएको थियो । अर्को तिर पल्टाए, लेखिएको थियो, ‘हाम्रो यात्रा याही सम्म रहेछ । समयको गति सगै हिड्नै पर्दो रहेछ । म मनमा धेरै दिन देखि यहि कुरा तिमीलाई भन्न खोजिरहेको थिए तर सकिन । यही कुरा तिमीलाई सिधै भन्दा त्यो बेलाको तिम्रो मनोभाव कस्तो होला डर लागेर आयो । सागर मैले तिमीलाई एक महिनादेखि संकेत गरिरहेको थिए । म टाढा हुन चाहान्थे र तिमीसग हरेक कुरामा निहु खोजिरहेको हुन्थे तर हरेक पटक तिमी मेरो गल्तीमा पनि आफै माफी मागेर समन्धलाई जोगाउने कोशिष गथ्र्यौ । म तिम्रो नजरमा तिमीलाई नै गल्ति देखाएर यात्रालाई अन्त्य गर्न चाहान्थे तर तिम्रो सालिनताको अगाडी सधै हार्थे । मैले यो निर्णय आवेगमा आएर लिएको होईन । नढाटी भन्नु पर्दा तिमीसग समन्धमा रहे पछि मलाई महशुष हुन थाल्यो मैले देखेका सपनाहरु मरिरहेका छन् । मैले मेरा चाहानाहरुसग सम्झौता गरिरहेको छु । हामीले सगै देखेका सपनाहरु भावनात्मक आवेग बाहेक केही होईन भन्ने लाग्दा लाग्दै फेरी म कसरि समन्धमा रहन सक्छु ? सागर, तिमीले मलाई सधै कियर गर्यौ । मेरा हरेक कुरामा साथ दियौ । भावनात्मकदेखि शारिरिक समिप्यता पनि दियौ , सधै मलाइ खुशी बनाउने कोशिष गर्यौ । तिमीसग मेरो कुनै गुनासो छैन र तिमी पनि नराख । अन्त्यमा म नयाँ जिवन सुरु गर्न जादैछु प्लिज अबरोध गर्ने कोशिष नगर । अलविदा ।’

“सर हजुरको अर्डर” वेटर चिया र चुरोट लिएर आई पुग्यो ।
मौसम बिहान देखीनै धुम्मिएको थियो । सायद आज हिउ पर्छ की मन मनै सोच्दै मैले चुरोट सल्काए । पारी हेरौ मौसम खुलेको थिएन कुरा गरौ सगै साथी थिएन । हिजो लिएर आएकी प्रेमिका पनि आज साथमा थिइन । मैले फेरी अर्को चुरोट सल्काए र थप चिया मगाए । छेउको कुनामा एक जोडी मज्जाले हात समातेर कसम खाइरहेका थिए ।

“बिश्वास लाग्दैन हो मेरो” केटीले सोध्दै थिइ ।
“आफ्नो भन्दा बढी बिश्वास छ डियर तर तिमी सुख सयलमा हुर्केकी म…….. ”
केटाले म भन्ने बितिक्कै केटीले मुख थुनिदिई ।
केटी बोली, “पैसा ठुलो कुरा होइन माया ठुलो हो डिएर ।” कसम खादै दुबै जाना अंगालोमा धेरै बेर टाँसिरहे ।
मैले पनि तिनीहरुलाइ कर्के नजरले हेर्दै सिमाले मसग खाएको कसम सम्झिए । मुख भित्र रहेको धुवा पुच्च उडाउदै खिस्स हाँसे ।

आफ्नो प्रतिक्रिया दिनुहोस |

ताजा अपडेट

सम्बन्धित शिर्षकहरु
  • डिसेम्बर २८ मा स्याङ्जा भिरकोट आठथर तमु समाजले कोरियामा ल्होसार मनाउने
  • कोरियाबाट राम शर्माको “किन रुन हुन्न मर्दले” सार्वजनिक [भिडियो सहित]
  • सलनालमा “1974 AD” को लाईभ कन्सर्टले सउल कोरिया पूरै संगीतमय हुने पक्का
  • “माछापुच्छ्रे सांगीतिक सौगात भाग ४” को पोष्टर सार्वजनिक १ डिसेम्बरमा हुने
  • ताजा अपडेट

    ईपिएस

    वन र सेवा क्षेत्रमा पनि कोरियाले नेपाली श्रमिक ल्याउने

    अनलाइन खबर दक्षिण कोरियाले यो वर्ष (सन् २०२४)देखि रोजगार अनुमति प्रणाली (ईपीएस)मार्फत थप ३ वटा क्षेत्रमा पनि नेपाली श्रमिक लिन थाल्ने भएको छ । कोरियाली सरकारले नेपालबाट वन क्षेत्र, सेवा क्षेत्र र रुट इन्डष्ट्री क्षेत्रमा पनि श्रमिक ल्याउने भएको हो । अहिले कृषि, ...

    एम टि यूको प्रतिनिधि सभा बैठक सम्पन्न, WPS को लागि संघर्ष गरिने

    प्रवासी श्रमिकहरुको अधिकारको निम्ति आवाज उठाउँदै आएको संस्था प्रवासी श्रमिक युनियन MTU दक्षिण कोरियाको प्रतिनिधि सभा बैठक २०२४ सम्पन्न भएको छ। सौल स्थित कोरियन प्रजातान्त्रिक श्रमिक महासंघ (केसिटियू) को हलमा सम्पन्न सभाले गतवर्षको गतिविधिहरुमाथि छलफल एवम ...

    राजु लामाको मंगोलियन हार्ट ब्याण्डले कोरिया तताउने निश्चित

    दक्षिण कोरियाको महान चाड सलनालको अवसरमा हुने ४ दिने लामो बिदाको पहिलो दिन फेब्रुअरी ९ तारिख नेपालको सुप्रसिद्ध गायक राजु लामाको मंगोलियन हार्ट व्याण्डको लाईभ कन्सर्टले कोरियाको माईनस डिग्रीको चिसो मौसममा नेपाली गीत संगीत मार्फत नेपाली माहोल तताउने निश्चित ...

    महिला / बालबालिका

    कोरियामा निर्मलाको अत्माहत्याले उब्जाएको प्रश्न

    मञ्जु गुरुङ ,, " म्याम म यहाँबाट निस्कन चाहन्छु । साइन मागेको पनि दिदैन । इलिगल बनाइदिन्छु भन्छ । काम पनि दिदैन । नेपालबाट आएको ६ महिना भयो । रिन ...

    कोरियामा महिलाका लागि महिलाका अध्यक्षमा पार्वती

    दक्षिण कोरियामा नेपाली महिलाहरुद्धारा संगठित महिलाको लागि महिला नाम संस्थाको अध्यक्षमा व्यवसायी तथा समाजसेवी पार्वती मोक्तान चयन भएका छन् । ...

    कोरियामा निबन्ध प्रतियोगितामा उत्कृष्ठ पुरस्कार प्राप्त लेख

    अलबिदा आमा -बाला राई निद्रामै थिएँ, म्यासेन्जरमा आएको फोनको घण्टीले ब्युझिएँ । हतार उठेर सिरानीनिर राखेको फोन तानें बिहानको छ बज्नै लागेको ...

    एनआरएन कोरियाले जुम मार्फत तिज मनाए

    एनआरएनए दक्षिण कोरियाले महिलाहरुको ठूलो चाड तिजलाई जुम मार्फत छलफल गरी मनाएका छन् । एनआरएन महिला संयोजकको नेतृत्वमा शुभकामना आदन प्रदान तथा ...