सहरको कथा


 

जताको सहर भए पनि कथा उस्तै हो । र म पनि उस्तै छु ।
नारितामा ओर्लने बितिकै मान्छेका भिडमा म पनि छु । सानो ह्यान्डक्यारी तानेर हिड्ने मान्छे । म जस्तै लाखौ छन् । जसलाई अरुको बाल मतलब । यो सहर हुनुको विशेषता हो ।
‘कहाँ जाने ?’ जापानीज जस्तै सुनिने अंग्रेजीमा उसले सोध्यो । ऊ अर्थात इमिग्रेसन अफिसर । साना साना सिसाका बाकस भित्र ऊ छ । बाकसको लामो लाइन छ ।
‘टोकियो ।’ मैले अभिभादनको शैलीमा झुक्दै नरम भएर भने । झुक्नु मेरो बाध्यता भनि मान्नुस् ।
‘टोकियो कहाँ ?’ ऊ मलाई सजिलै जान दिन खोज्दैन । यसो भनौ उसलाई सिधा जवाफले चित्त बुझ्दैन ।
कुन ठाउँ हो ? कुन ठाउँ हो । कस्तो अप्ठ्यारो नाम भएका ठाउँहरु छन् । आफै मनमा सोच्छु । हैट सम्झे पो । प्लेनमा एयरहोस्टेजले दिएकी एउटा स्लिप सम्झन्छु । त्यसैमा लेखिएको थियो ठेगना । त्यही देखाइदिन्छु ।
मेरो पासपोर्ट हेर्छ । मलाई हेर्छ । भरखर दिएको कागजको स्लिप हेर्छ । पटक पटक त्यसै गरिरहन्छ । उसले मलाई पत्याउँदैन । तँजस्तो मान्छे मेरो देशमा मोज गर्छु भन्ने । छिर्न दिन्न । यस्तै भाबमा छ अनुहारमा ।
‘तँसँग अर्को पनि कागज हुनु पर्छ ।’ झन्डै नबुझिने अग्रेजीमा सोध्छ ।
‘हजुर के भन्नु भो ?’ म उसले भनेको कुरा कन्फर्म गर्न सोध्छु । उसले त्यही कुरा दोहोर्याउँछ ।
अघि झै पासपोर्टमा टाँसिएको मेरो फोटो हेर्छ । फेरी मलाई हेर्छ । धत कस्तो विस्वास नगरेको मै हुँ । भन्ने मन हुन्छ । तर भन्दिन ।
पासपोर्टको फोटो सम्झन्छु । हतारमा चरिकोटमा खिचेको । राम्रो नै निकालेनछ । हतार पनि थियो । पहिले खिचेको फोटो ग्लसीपेपरमा प्रिन्ट हानेको रैछ । साइज त मिल्ने तर फोटो धेरै टल्किने । त्यसैले त्यो फोटो मिलेन । अनि अर्जेन्ट खिचाको । फोटो पसलेले पैसा कस्सेर लियो । फोटो पहिलो चोटी हेर्दा आफै तर्सने खिच्देछ । जे त होला । त्यही फोटो चप्काएँ । झन् पछि पासपार्टमा मेसिन रिडेएबल भएर आउँदा झन बिजोग भएर आएछ । नत्र त म त्यती साह्रै नराम्रो त कहाँ हुने ?अरुले तंपाई भनोस कि नभनोस आफै म पाईँ । मन बुझाउन यसो आफै कुरा सोच्छु । भनिन्छ नै सामाजिक संजालमा जस्तो राम्रो फोटो र पासपोर्टको जस्तो नराम्रो फोटो कसैको हुँदैन ।
‘एक छिन है ।’ नक्कली हाँसो हास्दै ऊ उठ्छ । मेरो पासपोर्ट र कागज बोक्छ । अलि पल्लो बेन्चमा बसेको मान्छेलाई देखाउँछ । त्यो मुख्य हाकिम होला । अनुमान गर्दिन्छु ।
अब मैले झन कुर्नुको बिकल्प छैन । मन मनै रिस उठ्छ । मेरो देशमा यी गए ढोकासम्मै स्वागतको खादा बोकेर जान्छन् । कता यस्तो अप्ठ्यारो छ र ? तर आफूसँग कुर्नुको बिकल्प छैन ।
हाकिम भनाउँदाले पनि अफिसर भनाउँदाले झै गर्छ । मलाई हेर्छ । पासपोर्ट हेर्छ । दुबै केही कुरा गर्छन् । अफिसर हाँसे जस्तो गर्दै मेरो छेउमा आउँछ । अनि बोल्छ । ‘कुर्न परेकोमा मलाई खेद छ । दुबै हातको यता ल्याउनुस र यसमा थिच्निुस् त ।’ ऊ बिनम्र भएर बोलेजस्तो गर्छ । सानो ल्याप्चे लाउने ठाउँ देखाउँछ ।
‘टाउको यसमा राख्नुस् त ।’ उसले काँचको चिउडो अड्याउने ठाउँ देखाउँदै भन्यो ।
मैले हुदैन भन्ने कुनै कारण थिएन । ऊ जो शक्तिशाली देश जापानको इमिग्रेसन अफिसर हो । म गरिब देशको गरिब मान्छे । म मेरो देशकै राजधानीमा पनि पाखे ठहरिने मान्छे । झन मेरो देशको राजधानीको सहरका मान्छेलाई पनि पाखे देख्ने यो टोकियो ।
उसले नरम भएझै अलि अलि अनुहारमा हाँसो ल्याउन खोज्दै भन्यो ‘जानुस् ।’ म धन्यबाद भनेर अघि बढ्छु । ऊ म तिर फर्केर  हल्का झुक्छ । म ऊ भन्दा बढि नै झुक्छु ।
बनावटी झुक्नु पनि अरुबाट काम लिने एउटा कला हो । सहरले मनमा घृणा नै भए पनि अनुहारमा हाँसो ल्याउनु पर्र्ने सिकाउँछ । सम्बन्धको जालो बढाउन धन चाहिने सिकाउँछ । मान्छे नै मान्छे बसेर एक्लो हुन सिकाउँछ । चिनारी भएका पनि सहरले चिन्न छाडेको ।
गाउँ त्यस्तो हुँदैन । सबै दाजुभाइ दिदीबहिनीका कुरा हुन्छन् । मान्छेले मान्छे चिन्छन् । सरसहयोग भने परेको बेला हुन्छ । फलनाको सन्तान  भनेरै धेरैले धेरैलाई चिन्छन् । सोझो हुन्छ गाउँ र गाउँका मान्छे । सहर जसरी पनि बाँच्न सिकाउँछ ।
धेरै सहर उस्तै हुन् । कथा नै कथा बोकेको । म एयरपार्टबाट सिधै निस्केर नगरको ट्रेन चढ्छु । अझ धेरै कथा बुझ्नलाई ।

 

[email protected]

आफ्नो प्रतिक्रिया दिनुहोस |

ताजा अपडेट

सम्बन्धित शिर्षकहरु
  • अष्ट्रेलियाबाट दलेन्द्र गुरुङको “आरुपाटे” सार्वजनिक [भिडियो सहित]
  • तमू समुदायको ल्होसारलाई संगीतमय बनाउन “जालुमाया गुरुङ” कोरिया आउने
  • नेफिन कोरियाद्वारा “पहिचान संवाद” सुरु, पहिलो शृङ्खलामा रैथाने संगीतकर्मी झुमा लिम्बू
  • कोरियाको सौलमा डिसेम्बर १५ तारिख चासोक तङनाम मनाइने
  • ताजा अपडेट

    ईपिएस

    वन र सेवा क्षेत्रमा पनि कोरियाले नेपाली श्रमिक ल्याउने

    अनलाइन खबर दक्षिण कोरियाले यो वर्ष (सन् २०२४)देखि रोजगार अनुमति प्रणाली (ईपीएस)मार्फत थप ३ वटा क्षेत्रमा पनि नेपाली श्रमिक लिन थाल्ने भएको छ । कोरियाली सरकारले नेपालबाट वन क्षेत्र, सेवा क्षेत्र र रुट इन्डष्ट्री क्षेत्रमा पनि श्रमिक ल्याउने भएको हो । अहिले कृषि, ...

    एम टि यूको प्रतिनिधि सभा बैठक सम्पन्न, WPS को लागि संघर्ष गरिने

    प्रवासी श्रमिकहरुको अधिकारको निम्ति आवाज उठाउँदै आएको संस्था प्रवासी श्रमिक युनियन MTU दक्षिण कोरियाको प्रतिनिधि सभा बैठक २०२४ सम्पन्न भएको छ। सौल स्थित कोरियन प्रजातान्त्रिक श्रमिक महासंघ (केसिटियू) को हलमा सम्पन्न सभाले गतवर्षको गतिविधिहरुमाथि छलफल एवम ...

    राजु लामाको मंगोलियन हार्ट ब्याण्डले कोरिया तताउने निश्चित

    दक्षिण कोरियाको महान चाड सलनालको अवसरमा हुने ४ दिने लामो बिदाको पहिलो दिन फेब्रुअरी ९ तारिख नेपालको सुप्रसिद्ध गायक राजु लामाको मंगोलियन हार्ट व्याण्डको लाईभ कन्सर्टले कोरियाको माईनस डिग्रीको चिसो मौसममा नेपाली गीत संगीत मार्फत नेपाली माहोल तताउने निश्चित ...

    महिला / बालबालिका

    कोरियामा निर्मलाको अत्माहत्याले उब्जाएको प्रश्न

    मञ्जु गुरुङ ,, " म्याम म यहाँबाट निस्कन चाहन्छु । साइन मागेको पनि दिदैन । इलिगल बनाइदिन्छु भन्छ । काम पनि दिदैन । नेपालबाट आएको ६ महिना भयो । रिन ...

    कोरियामा महिलाका लागि महिलाका अध्यक्षमा पार्वती

    दक्षिण कोरियामा नेपाली महिलाहरुद्धारा संगठित महिलाको लागि महिला नाम संस्थाको अध्यक्षमा व्यवसायी तथा समाजसेवी पार्वती मोक्तान चयन भएका छन् । ...

    कोरियामा निबन्ध प्रतियोगितामा उत्कृष्ठ पुरस्कार प्राप्त लेख

    अलबिदा आमा -बाला राई निद्रामै थिएँ, म्यासेन्जरमा आएको फोनको घण्टीले ब्युझिएँ । हतार उठेर सिरानीनिर राखेको फोन तानें बिहानको छ बज्नै लागेको ...

    एनआरएन कोरियाले जुम मार्फत तिज मनाए

    एनआरएनए दक्षिण कोरियाले महिलाहरुको ठूलो चाड तिजलाई जुम मार्फत छलफल गरी मनाएका छन् । एनआरएन महिला संयोजकको नेतृत्वमा शुभकामना आदन प्रदान तथा ...