आमा


हाम्रो घर देखि दस मिनेट ओरालो झरे पछि हाम्री ठूली दिदीको मितिनीको घर छ । हाम्रा घर देखि ओरालो झेरे खत्रीका घरहरु छन् । दिदीको मितिनी पनि खत्री नै हुन । आमा बेला बेलामा गफिन मितिनी आमाकोमा जान्थिन् । कहिले कही अलि कति धान बोकेर आउँथिन् । कहिले कही एउटा गुन्द्री बोकेर आउँथिन् ।
मितबा घरमा थिएनन् । तिनी ईन्डियामा थिए भन्थे । कहिले कही आएको याद छ । तिनी चटक्क आइरन लाएका सर्ट र पाइन्टमा गाउँ आउँथे । एउटा टलक्क टल्किने घडी हातमा हुन्थ्यो । क्या बात क्या बात । बोली बोलीमा भनि बस्थे । गाउँमा आउँदा ती हाम्रा घरमा पनि आउँथे । हाम्रो घरमा केही काम गर्न परे सगुन लैजान खान जाँड रक्सी बन्थ्यो । बन्छ ।
आइरग पिनोले । (रक्सी देउ न ।) बा भन्थे ।
हाम्रो घरमा ठूलो प्लास्टिकको कप थियो । एक माने कप हो आमा भन्थिन् । त्यही कपमा मित बा लाई रक्सी तयार हुन्थ्यो ।
उनी गिलासमा भएको रक्सी स्वट्ट पार्थे । फेरी गफिन्थे । तिनका गफ म बुझ्दैनथेँ । क्या बात क्या बात । उनको गफिने थेगो थियो । त्यो भनेको केहो आफैलाई थाहा नभए पनि रमाइलो लाग्यो । मान्छे अग्ला थिए । सलक्क मिलेको ज्यान गहुँगोरो । मलाई लाग्थ्यो ईन्डिया जाने मान्छे कति राम्रो त है ।
अलि कति भए थपि दिनुस् । मित बा लाजै नमानि माग्थे । कहिले कही आउने मित बा । हुन्न भन्नु पनि भएन ।
बा आमा तिर हेर्दै भन्थे । मुसम पिनोले । (भए देउ न ।)
आमा थपि दिन्थिन् । मित बा झन्डै दुई माना रक्सि खाए पछि रिमरिम हुन्थे । उनको गाला रातो हुन्थ्यो । उनी अर्कै मान्छे हुन्थे । फेरी अलि कति दिनुस् न ।
हुन्न हो मित बा । अब तँपाईलाई बढि भयो जस्तो छ । बा भन्थे ।
मसँग पैसा छैन भनेर हो ? क्या बात यो एक सय आइसी हो । यो राख्नुस् दिनुस् । उनी मैले कहिल्यै नदेखेको नयाँ नोट निकाल्थे । पैसा नै होला र ? मलाई लाग्थ्यो ।
कहाँ बेच्ने पैसा हुनु मित बा हुन्न । घर जानुस् । आमा भन्थिन् ।
उनी रिसाउँथे । घर जान्थे । मितबा एक दुई महिना गाउँमा बसेर ईन्डिया जान्थे । मित बा ईन्डिया गए पछि घरमा मितदाइ थिए । दिदीको मितिनी थिई ।
आमा घरका कुरा मिलाएर तिनै मित आमाको जान्थिन् । मित आमा र आमा गफिदा हुन् । आफ्ना लोग्नेका कुरा गर्दा हुन् । दुःखका कुरा गर्दा हुन् । घरका, छोरा छोरीका, पाख्रा पाठाका, गाई भैसीका खेतीपातिका, माईतीका सबैका कुरा गर्दा हुन् । घाम कालिञ्चोक पुग्थ्यो । आमा आउँदैनथिन् । घाम गौरीशंकर हिमाल पुग्थ्यो । आमाको अतोपतो हुँदैनथ्यो ।
हामी बच्चा गु्रप हिमालबाट घाम कटे पछि घर अगाडीको नासपातिको रुखको छेउमा जम्मा हुन्थ्यौं । नासपातिको रुख छेउबाट मितआमाको घर माथिको डाँडोसम्म देखिन्थ्यो । आमा छैन । हामी मध्ये कसैले सानो स्वरमा आमा भन्थ्यिौं । त्यस पछि सबै जना पालो पालो गरेर आमा आमा भन्दै चर्को झन चर्को स्वरमा कराउँथ्यौ ।
आमा समयमै घर नहुनु भनेको गाई भैसीलाई घाँस नहुनु हो । भैसीको दुध समयमै नदुहिनु हो । समयमै भात नपाग्नु हो । यो सबै भनेको सधै भन्दा ढिला सुत्न पाउनु हो । त्यसैले हामी नासपातिको रुखको फेदमुनी बसेर मितआमाको घर तिर हेर्दै कराउँदै गरेका गरेकै हुन्थ्यौं ।
आमा रिसाउँदै आउँथिन् । दिदी र दाइ उमेरले ठूलै थिए । त्यस पछिको ठूलो मै थिएँ । आमा बोलाउ अभियानको मुख्य हर्ताकर्ता मै हुन्थेँ ।
तिला ताजी है क्लिचावा नाखीजुगु । (के भयो है छाउराहरु ?) आमा तल डाँडैबाट कराउँथिन् ।
हतारहतार भैसीलाई घाँस हाल्थिन् । दुध दुन्थिन् । ढिडो पकाउन पानी तताउँथिन् । हामीलाई गाली गर्थिन् । मलाई लाग्थ्यो संसारमा हाम्री आमा जस्तो छिटो काम गर्ने कोही छैन । झन मित आमाकोमा गएर आए पछि आमा फ्रेस हुन्थिन् । मज्जाले गफिएर होला ।
हामीसबै जम्मा भए पछि आमाले यसो पटुको खोल्थिन् । ध्यूमा पोलेको गहुँको एउटा रोटी हुन्थ्यो । हामी बच्चा ग्रुप छौं । एउटा रोटी छ । कति कति खानु । आमाले बाँडेर दिन्थन् । वा क्या मिठो । चिनी हालेको गहुँको ध्यूमा पोलेको रोटी । मलाई लाग्थ्यो म ठूलो भए पछि दिन दिन यस्तै चिनि हालेको गुलियो गहुँको रोटी खानेछु ।
………………..
अहिले आएर सोच्छु मितआमाले धेरै पछि आएको पाहुना मानेर ध्यूमा एउटा रोटी बनाएर दिदाँहुन् । आमा यसो खाएको जसो गर्दी हुन् । गफै गफमा हामी बच्चाको ग्रुप सम्झिदी हुन् । ला मेरो छोराछोरीलाई त मलाई भन्दा बढि भोक लाग्यो होला । यस्तो गहुँको पिठो चिनी हालेर ध्यूमा रोटी बनाएर नदिएको त कति भो कति । मित आमा अर्कै धुनमा हुँदी हुन् । आमा यसो हतार हतार रोटी पटुकीमा च्याप्प कसेर बान्दी हु्न् । अनि रोटी खाई सकेको बाहना गर्दी हुन् ।
संसार भर हुने सबै आमालाई सम्झना । माया ।

आफ्नो प्रतिक्रिया दिनुहोस |

ताजा अपडेट

सम्बन्धित शिर्षकहरु
  • अष्ट्रेलियाबाट दलेन्द्र गुरुङको “आरुपाटे” सार्वजनिक [भिडियो सहित]
  • तमू समुदायको ल्होसारलाई संगीतमय बनाउन “जालुमाया गुरुङ” कोरिया आउने
  • नेफिन कोरियाद्वारा “पहिचान संवाद” सुरु, पहिलो शृङ्खलामा रैथाने संगीतकर्मी झुमा लिम्बू
  • कोरियाको सौलमा डिसेम्बर १५ तारिख चासोक तङनाम मनाइने
  • ताजा अपडेट

    ईपिएस

    वन र सेवा क्षेत्रमा पनि कोरियाले नेपाली श्रमिक ल्याउने

    अनलाइन खबर दक्षिण कोरियाले यो वर्ष (सन् २०२४)देखि रोजगार अनुमति प्रणाली (ईपीएस)मार्फत थप ३ वटा क्षेत्रमा पनि नेपाली श्रमिक लिन थाल्ने भएको छ । कोरियाली सरकारले नेपालबाट वन क्षेत्र, सेवा क्षेत्र र रुट इन्डष्ट्री क्षेत्रमा पनि श्रमिक ल्याउने भएको हो । अहिले कृषि, ...

    एम टि यूको प्रतिनिधि सभा बैठक सम्पन्न, WPS को लागि संघर्ष गरिने

    प्रवासी श्रमिकहरुको अधिकारको निम्ति आवाज उठाउँदै आएको संस्था प्रवासी श्रमिक युनियन MTU दक्षिण कोरियाको प्रतिनिधि सभा बैठक २०२४ सम्पन्न भएको छ। सौल स्थित कोरियन प्रजातान्त्रिक श्रमिक महासंघ (केसिटियू) को हलमा सम्पन्न सभाले गतवर्षको गतिविधिहरुमाथि छलफल एवम ...

    राजु लामाको मंगोलियन हार्ट ब्याण्डले कोरिया तताउने निश्चित

    दक्षिण कोरियाको महान चाड सलनालको अवसरमा हुने ४ दिने लामो बिदाको पहिलो दिन फेब्रुअरी ९ तारिख नेपालको सुप्रसिद्ध गायक राजु लामाको मंगोलियन हार्ट व्याण्डको लाईभ कन्सर्टले कोरियाको माईनस डिग्रीको चिसो मौसममा नेपाली गीत संगीत मार्फत नेपाली माहोल तताउने निश्चित ...

    महिला / बालबालिका

    कोरियामा निर्मलाको अत्माहत्याले उब्जाएको प्रश्न

    मञ्जु गुरुङ ,, " म्याम म यहाँबाट निस्कन चाहन्छु । साइन मागेको पनि दिदैन । इलिगल बनाइदिन्छु भन्छ । काम पनि दिदैन । नेपालबाट आएको ६ महिना भयो । रिन ...

    कोरियामा महिलाका लागि महिलाका अध्यक्षमा पार्वती

    दक्षिण कोरियामा नेपाली महिलाहरुद्धारा संगठित महिलाको लागि महिला नाम संस्थाको अध्यक्षमा व्यवसायी तथा समाजसेवी पार्वती मोक्तान चयन भएका छन् । ...

    कोरियामा निबन्ध प्रतियोगितामा उत्कृष्ठ पुरस्कार प्राप्त लेख

    अलबिदा आमा -बाला राई निद्रामै थिएँ, म्यासेन्जरमा आएको फोनको घण्टीले ब्युझिएँ । हतार उठेर सिरानीनिर राखेको फोन तानें बिहानको छ बज्नै लागेको ...

    एनआरएन कोरियाले जुम मार्फत तिज मनाए

    एनआरएनए दक्षिण कोरियाले महिलाहरुको ठूलो चाड तिजलाई जुम मार्फत छलफल गरी मनाएका छन् । एनआरएन महिला संयोजकको नेतृत्वमा शुभकामना आदन प्रदान तथा ...