कोरियन लाइफ


‘जन्म, विवाह र मरण माथीबाटै भावीले तय गरेका हुन्छन् । हामीले चाहेर केही हुन्न भाग्यमा जे लेखेको छ त्यहि हुन्छ ।’ म सानै हुदा हजुरआमाको मुखबाट धेरै पटक सुनेकी थिएँ । ‘भगवानले नै जोडी मिलाइदिन्छन् रे ।’ त्यो बेला गाउँघरमा मागी विवाह गर्ने प्रचलनलाई भाग्यसँग दाँजिन्थ्यो । अझै पनि त्यस्तै छ । म मागी विवाहको विरोधी । भन्थें, ‘मत लभ म्यारिज गर्छु ।’ मान्छे गइसकेपछि आमाले रिसाउदै भन्थिन्, ‘अरुको छेउमा त्यस्तो भन्नुहुन्न नराम्रो सोच्छन् ।’ लाग्थ्यो, लभस्टोरी भएको कुनै फिल्म वा उपन्यास जस्तै होस् लाइफ । आफ्नो माया पाउन घरपरिवार र समाजसँग बिद्रोह गर्नुपरोस् । तर सोचे जस्तो कहाँ हुने रहेछ र ?

कहिल्यै नसोचेको कहिल्यै नदेखेको व्यक्तिसँग अचानक विवाह बन्धनमा बाँधिएँ मेरो एक्लो र छिनभरको निर्णयमा त्यो पनि विदेशीसँग । पहिलो पटक आफैले आफैंसँग सम्झौता गरें । न भाषा नै आउथ्यो न कोरियन संस्कार संस्कृतिकै ज्ञान थियो । कोरियनसँग विहे गर्नुको पछाडि कर, रहर वा वाध्यता केही थिएन थियो त खाली भाग्यको खेल । झुण्डिदै भएपनि एमएको पढाई गर्दै थिएँ, प्रतिष्ठित जागिर थियो । नामदामसहितको स्वतन्त्र लाइफ जिएकै थिएँ । किन आउनुपथ्र्यो कोरिया डाँडामाथिको जुन भइसकेकी एक्ली आमालाई छाडेर । उनै भावीको लेखा सम्झेर मन बुझाएँ । आमाले पनि सम्झाइन्, ‘छोरी मान्छेको भाग्य यस्तै हो मेरो चिन्ता नगर तिमारको जिन्दगी राम्रो होस् ।’

फरक भाषा, संस्कृति अनि फरक जीवनशैली र रहनसहन भएको मुलुकमा पहिलो पटक परिचित हुनु मेरो लागि चुनौतीपूर्ण अवश्य थियो । म यीनै चुनौतीहरुको सामना गर्दै नयाँ जिन्दगीको सुरुआत गर्दै थिएँ । अर्थात् मेरो दोस्रो जन्म हुँदै थियो । वास्तवमा हरेक महिलालाई दोस्रो जन्म लिन वाध्य बनाइन्छ । पहिलो जन्म उसको आफ्नो जन्मघर अनि दोस्रो जन्म विवाहपछिको पराइघर अर्थात् कर्मघर ।

सुरुमा भाषाको अभाव र खानपानको तालमेल नमिल्दा धेरै गाह्रो भएको थियो । बिचमा कताकता अंग्रेजी शब्द घुसाएर बोल्ने श्रीमानसँग भाषामा खासै समस्या परेन । तर अरु बोलेको मरे बुझिदन थिएँ । सबै भन्दा गाह्रो बच्चा बिरामी हुँदा हस्पिटलमा हुन्थ्यो । अनि बच्चाको (अरिनीचिब) प्लेग्रुप स्कुलमा । एकदिन बच्चाको स्कुलमा बुझाउनुपर्ने हेल्थरिर्पोटको लागि नजिकैको क्लिनिकमा गएँ । तीन पाना फर्म भर्न दियो । ‘म विदेशी, भाषा बुझिदन श्रीमान काममा जानुभएको छ’, डाक्टरले झर्किदै भन्यो, ‘यस्तो काम आमाले गर्ने हो त्यहि भएर यो अन्तराष्ट्रिय विवाह हुदैन भनेको ।’ पहिलो पटक अशिक्षित महशुस गरें । मन एकतमासले दुख्यो । घरमा आएर बेस्सरी रोएँ । क्यालेन्डरको रातो अंक ख्याल नगरेर स्कुल बिदाको दिन पनि छोरीलाई स्कुल पुर्याउथें ढोका बन्द हुन्थ्यो ।

घरमा भर्खरै सोलारपावर राखेको थियो । दिउँसो श्रीमानले फोन गरेर भन्नुभयो, ‘आज दिउँसो सोलारपावर चेक गर्ने मान्छे आउँछ घरमै बस् है’ एकैछिनमा ढोकामा बेल बज्यो । रजिष्टर्ड चिठि लिएर हुलाके दाईले उभिदै सोध्यो, ‘यो नामको मान्छेसँग तपाईको नाता के पर्छ ?’ मैंले बुझिन बाहिर कौसीमा लगेर सोलार पावर देखाएँ । हुलाकी दाई म अर्कै ग्रहबाट आएझैं गरी एकछिन घुरिरह्यो अनि अलि ठुलो स्वरमा सोध्यो, ‘यो नामको मान्छे को हो ?’ ‘आss मेरो श्रीमान्!’ ङिच्च हाँस्दै भने । उसले चिठी हातमा थमाउदै मेशिनमा साइन गर्न लगायो । एकपटक शिरदेखि पुछारसम्म हेरेर बाटो लाग्यो ।

अँ, एकछिन् है अर्को एउटा घटना पनि छ, म कोरिया आएको केही दिनमै होला घरमा चर्चबाट मान्छे आएका थिए । चाइनिज रेष्टुरेन्टबाट चाचाङम्यङ (कालो सस हालेको चाउमिन) मगाएको थियो । सबैजना खाएर निस्किए खाको प्लेट पनि श्रीमानले बाहिर निकालेर ढोका छेउमा राख्नुभयो । सोचें, फालेको होला हेरें प्लेट राम्रो र नयाँ नै थियो । यति राम्रो प्लेट किन फालेको होला भन्दै भित्र ल्याएर धोएर राखें । खाएको भाँडा लिन रेष्टुरेन्टबाट मान्छे पटकपटक आउदा पनि बाहिर नदेखेपछि फोन गरेछ । श्रीमानको फोन आयो । त्यो मान्छे भाँडा बोकेर र्मुमुरिदै निस्क्यो मैंले केही बुझिन एक्लै हाँसिरहें ।

भाषा नबुझ्दा र आफ्नो मनको कुरा व्यक्त गर्न नसक्दा मनमा गाँठो परेर उकुसमुकुस भए पनि कहिलेकाहीं फाइदा नै हुन्छ । अरुले जे भने पनि गाली गरेपनि नबुझेपछि रिस पनि उठदैन अनि के खाएर झगडा हुनु ? बरु अहिले चाँही अलिलि झगडा हुन्छ है । उखानै छ नि लोग्नेस्वास्नीको झगडा परालको आगो ।

मैंले प्रसंग किन जोड्न खोजें भने म विवाह गरेर कोरिया आउनुभन्दा अगाडिदेखि नै कोरियामा बिहे गरेर आएका नेपाली चेलीहरुले दुःख पाएको खबर नेपाली मिडियामा आइरहन्थ्यो । त्यसैले पनि कोरियनसँग विवाह गर्नेलाई त्यति राम्रो नजरले हेरिदैन थियो । म कोरिया जाने थाहा पाएर आफन्तले सम्झाउन थाले । साथीहरुले कुरा काटे । धुमधामले विहे गर्ने रहर थियो तर लाज शरम या के सोच्लान भन्ने डरले कसैलाई निम्ता गर्न सकिन । कोरिया आएको थाहा पाउनसाथ कोरियामा रहेका साथीभाईहरुले भाग्ने सल्लाह दिए । कोरियनसँग बिहे गरेका केही दिदीबहिनीहरुबाहेक आफ्नै गाउँले र अन्य चिनजानका साथीहरुबाट टाढा रहें कारण त्यहि डर, लाज र हिनताबोध । कहिलेकाही लाग्थ्यौ कोरियनसँग विवाह गरेर ठुलै अपराध पो गरिए छ कि क्या हो ।

कोरियन नागरिकसँग विहे गरेर आएका दिदीबहिनीहरुसँग सम्पर्क बढ्दै गयो । भेटघाट गर्ने कुराकानी गर्ने क्रममा त्यस्ता पिडित महिलाहरु एकजना पनि भेटिन । बरु कोरिया आउनसाथ भाग्ने एकदुई जना बहिनीहरुलाई भेटें । कोरियनसँग विवाह गरेर आएका अधिकांश दिदीबहिनीहरु आफ्नो सफल दाम्पत्त जीवन जिउनुका साथै नेपाललाई कोरियामा चिनाउने काम गरिरहेका छन् ।

एकाध महिलाहरुले दुख पाए भन्दैमा हरेक महिलालाई त्यहि रुपले हेरिनु पनि हुन्न । वैवाहिक जीवन सबैको सफल हुन्छ भन्ने पनि छैन । नेपालमै घरजम गर्ने कतिपय महिलाहरु आफ्नै श्रीमान, घरपरिवारबाट पिडित छन् भने फरक भाषा, फरक संस्कृति, फरक रहनसहन, खानपान र जीवनशैली भएको मुलुकमा विवाह गरेर आउदा पक्कै पनि सजिलो हुदैन । भाषा सिक्न, संस्कृति बुझ्न र त्यहि जीवनशैलीमा आफुलाई ढाल्न समय लाग्छ र धर्यता पनि चाहिन्छ । तर टिनएजरका युवतीहरु विदेशमा मोजमस्ती गर्ने सोचले विवाह जस्तो पवित्र सम्वन्धलाई विदेश छिर्ने हतियारको रुपमा प्रयोग गर्ने, कोरिया आएपछि आफु विवाहित भएको जिम्मेवारीलाई भुलेर धनी बाबुकी बिग्रेकी छोरी सरह आफु खुशी गर्दा कुन परिवारले चुपचाप सहेर बस्ला ? यर्थाथ नबुझि एकोहोरो नेपाली महिलाले पाएको दुःख पिँडालाई मात्र ठुलो इस्युको रुपमा लिनु कतिको औचित्य होला ?

कोरियनसँग विवाह गरेर दुःख पाउने नपाउने आफैंमा भर पर्छ । हो, कोरियनहरु अलि रिसाउने स्वभावका हुन्छन् झरंग रिसाउछन् छिनभरमै खुशी हुन्छन् । तर यदि नेपाली महिला साँच्चिकै पिडित छन् घरेलु हिंसामा पिल्सिएका छन् भने ति पिडितको वकालत कोरियन सरकारले निशुल्क गरिदिने ब्यवस्था छ ।
विदेशी बुहारीहरुको लागि भाषाको कक्षादेखि अध्ययन अध्ययापन, विभिन्न सिपमूलक तालिमदेखि अन्याय अत्याचारमा परेकाहरुलाई कानुनी उपचार, परामर्श सेवा दिने जस्ता सुविधाहरु हरेक प्रान्त तथा हरेक जिल्लामा सरकारी निकायबाट संचालित बहुसाँस्कृतिक सहायता केन्द्र(धामुन्ह्वा सेन्टर) छ । त्यसैले कोरियन नागरिकसँग विवाह गरेर आएका नेपाली महिलाको खैरो खन्नु भनेको आफ्नै दिदीबहिनीको बेइजत गर्नु हो । सबैभन्दा ठुलो कुरो मान्छेको सोचाई हो सोचमा परिवर्तन गरौं ।

विवाह गरेर कसैको बुहारी कसैकी श्रीमती वा आमाको भूमिका निभाउदै, घरपरिवार सम्हाल्दै सामाजिक कार्यमा सहभागी हुन त्यति सजिलो अवश्य छैन । यद्यपि, मनमा गर्छु भन्ने भावना, जोश जाँगर र उत्साह लिएर अघि बढे जतिसुकै अप्ठ्यारा चुनौतीलाई सामना गर्न सकिन्छ । त्यसैले हरेक महिला एकजुट भएर अघि बढौं । सके आफैं लागौं नसके गर्नेलाई हौसला दिउँ । सम्पूर्ण दिदीबहिनीलाई अन्तराष्ट्रिय महिला दिवसको शुभकामना !!

आफ्नो प्रतिक्रिया दिनुहोस |

ताजा अपडेट

सम्बन्धित शिर्षकहरु
  • अष्ट्रेलियाबाट दलेन्द्र गुरुङको “आरुपाटे” सार्वजनिक [भिडियो सहित]
  • तमू समुदायको ल्होसारलाई संगीतमय बनाउन “जालुमाया गुरुङ” कोरिया आउने
  • नेफिन कोरियाद्वारा “पहिचान संवाद” सुरु, पहिलो शृङ्खलामा रैथाने संगीतकर्मी झुमा लिम्बू
  • कोरियाको सौलमा डिसेम्बर १५ तारिख चासोक तङनाम मनाइने
  • ताजा अपडेट

    ईपिएस

    वन र सेवा क्षेत्रमा पनि कोरियाले नेपाली श्रमिक ल्याउने

    अनलाइन खबर दक्षिण कोरियाले यो वर्ष (सन् २०२४)देखि रोजगार अनुमति प्रणाली (ईपीएस)मार्फत थप ३ वटा क्षेत्रमा पनि नेपाली श्रमिक लिन थाल्ने भएको छ । कोरियाली सरकारले नेपालबाट वन क्षेत्र, सेवा क्षेत्र र रुट इन्डष्ट्री क्षेत्रमा पनि श्रमिक ल्याउने भएको हो । अहिले कृषि, ...

    एम टि यूको प्रतिनिधि सभा बैठक सम्पन्न, WPS को लागि संघर्ष गरिने

    प्रवासी श्रमिकहरुको अधिकारको निम्ति आवाज उठाउँदै आएको संस्था प्रवासी श्रमिक युनियन MTU दक्षिण कोरियाको प्रतिनिधि सभा बैठक २०२४ सम्पन्न भएको छ। सौल स्थित कोरियन प्रजातान्त्रिक श्रमिक महासंघ (केसिटियू) को हलमा सम्पन्न सभाले गतवर्षको गतिविधिहरुमाथि छलफल एवम ...

    राजु लामाको मंगोलियन हार्ट ब्याण्डले कोरिया तताउने निश्चित

    दक्षिण कोरियाको महान चाड सलनालको अवसरमा हुने ४ दिने लामो बिदाको पहिलो दिन फेब्रुअरी ९ तारिख नेपालको सुप्रसिद्ध गायक राजु लामाको मंगोलियन हार्ट व्याण्डको लाईभ कन्सर्टले कोरियाको माईनस डिग्रीको चिसो मौसममा नेपाली गीत संगीत मार्फत नेपाली माहोल तताउने निश्चित ...

    महिला / बालबालिका

    कोरियामा निर्मलाको अत्माहत्याले उब्जाएको प्रश्न

    मञ्जु गुरुङ ,, " म्याम म यहाँबाट निस्कन चाहन्छु । साइन मागेको पनि दिदैन । इलिगल बनाइदिन्छु भन्छ । काम पनि दिदैन । नेपालबाट आएको ६ महिना भयो । रिन ...

    कोरियामा महिलाका लागि महिलाका अध्यक्षमा पार्वती

    दक्षिण कोरियामा नेपाली महिलाहरुद्धारा संगठित महिलाको लागि महिला नाम संस्थाको अध्यक्षमा व्यवसायी तथा समाजसेवी पार्वती मोक्तान चयन भएका छन् । ...

    कोरियामा निबन्ध प्रतियोगितामा उत्कृष्ठ पुरस्कार प्राप्त लेख

    अलबिदा आमा -बाला राई निद्रामै थिएँ, म्यासेन्जरमा आएको फोनको घण्टीले ब्युझिएँ । हतार उठेर सिरानीनिर राखेको फोन तानें बिहानको छ बज्नै लागेको ...

    एनआरएन कोरियाले जुम मार्फत तिज मनाए

    एनआरएनए दक्षिण कोरियाले महिलाहरुको ठूलो चाड तिजलाई जुम मार्फत छलफल गरी मनाएका छन् । एनआरएन महिला संयोजकको नेतृत्वमा शुभकामना आदन प्रदान तथा ...