परदेशी


‘घर छाडेर हिडेपछि सबै परदेशी ।’ बाजे केही कुरा गर्न पर्यो कि यसै भन्थे । ‘म पनि नेपाल गएँ । सात दिन हिडेर । लामुसाँगुबाट तीन दिन लाएर नुन बोकेँ । के के गरिन ? तेरो आनी(फुपू) बलिङमा थिइ । त्यहाँ पनि म गएँ । कम्ता दुःख भएन । पाकेटमारले रेलमा झन्डै नमारेको । मान्छे भए पछि कता कता पुग्नु पर्छ । तर जता पुगे पनि फर्र्केर आफै जन्मेको ठाउँमा आउनु पर्छ । गाउँघर सम्झेर आउनु पर्छ ।’ बाजेले भनेको बलिङ भारतको उत्तराप्रदेशको कुनै ठाउँ हुनु पर्छ । र उनले भनेको नेपाल अहिलेको काठमाडौ ।

बाजेले घुमेको बिदेशको कथा रमाइलो छ । हाम्रो घर मुल बाटैमा थियो । मुल बाटोको घरमा रातको समय आपतमा बास बस्ने बटुवा धेरै हुने नै भयो । कति मान्छे आउँथे बस्थे जान्थे । फुपूको एउटा बटुवासँग मन बसेछ । यता पहाडतिर आफन्त घर कोही नभाको । इन्डियातिर जागिर भाको परदेशी । नेपालको आफ्नो पुर्खेउली गाउँ हेर्न आउँदा फुपुसँग माया बसेछ । अर्को बर्ष लिन आउने बाचासम्म गरेर बटुवा फर्केछ । उमेरमा जवानीले धपक्क बलेकी फुपूलाई त्यस्ता कसम सुनाउने धेरै थिए होलान् । फुपूले हुन्छ तिमी आउ म जाउँला भनिछन् ।

परदेशीका कुरा कति पत्याउनु ? मनको कुनामा माया भए पनि फुपूले पत्याइनछन् । बिस्तारै सम्झना खाटो बस्नै लाग्दा परदेशी टुप्लुक्क आफ्नो मायालु(फुपू)लाई लिन आएछ । परदेशी बटुवाले छोरी मागे पछि बाजेलाई आपत । छोरी नदिउँ परदेशी फर्कि फर्कि आफ्नो मायालु लिन आको । छोरीको मनमा बसेको मान्छे । दिउँ आफ्नो भएको एउटै छोरी ठाउँ ठेगना केही थाहा नभएको परदेशीलाई कसरी दिनु ?

बाजेलाई अप्ठ्यारो पर्नु परेछ । ‘उमेर पुगेको छोरीलाई दिँदा राम्रो ।’ बज्यैले भनिछिन् । मनमा अप्ठ्यारो लागे पनि मायाकै जित भएछ । बाजेले परदेशीलाई छोरी दिएछन् ।

एक बर्ष बित्यो । दुई बर्ष बित्यो । हुँदा हुँदा दस बर्ष बितेछ । परदेशीसँग गएको छोरी फर्केको होइन । कुनै समचार पनि छैन । सञ्चो बिसञ्चो थाहा छैन । बज्यैले मुलबाटोमा हिड्ने मान्छेलाई छोरीका बारेमा सोधेको सोधेकै गरिछिन् । कसैले के कसैले के बज्यैको मन राख्नैका लागि बटुवाहरु उत्तर दिदा रहेछन् । बज्यैको यस्तो अबस्थाबाट वाक्क भएका बाजेले छोरी खोज्न परदेश जाने सुर कसेछन् । सके भेटौला नसके जे त होला ।

बाजे र बज्यै परदेश जाने नै भए पछि छोराहरुको बिहे गर्दिएछन् । अंशबन्डा गरेछन् । अनि खाजासामाल बोकेर हिडेछन् ।

बज्यै तामाङ भाषामा मात्र कुरा गर्थिन । बटुवासँग खस (तामाङहरु नेपाली भाषालाई खसभाषा भन्थे ।) भाषा बोले पनि शुद्धशुद्धि हुदैनथ्यो । धेरै कुरा त बुझ्दैथिन् । बाजे खस भाषा पनि राम्रो बोल्थे तर हिन्दी बोल्दैनथे । बुझ्दैनथे । अरु मान्छेको साथ लागेर छोरी खोज्न हिडेछन् ।

आफैले आफ्नो काम गर्न नसक्ने भए पछि दुःख कति पाइन्छ पाइन्छ । बाटो खर्च भनेर लगेको रुपैया पैसा पनि रेल चढ्दा खल्ति काटेर चोरले निकालेछ । बाजेले देखेछन् । एक लात बाजेले चोरलाई के हानेकाथे चोरको सरदारले बाजेलाई बन्दुकको कुञ्जाले हानेछन् । पैसा त लाग्यो लग्यो कुटाइ पनि खाए छन् । धन्न बज्यैले छोरीको लागि भनेर राखेको रुपैया खर्चिएर तीन चार महिनामा फुपू भएको ठाउँमा बलिङ पुगेछन् । दस बर्ष पछि फुपूलाई भेट्दा पहिलो नाति नै आठ बर्षको भैसकेको थियो रे । अरु साना उमेरका दुई नाति र एक नातिनी पनि भैसकेको रे ।

‘हाम्रो गाउँ भन्दा राम्रो आम्दानी हुन्थ्यो । जंगल फाँड्यो घर बनायो । बस्तुभाउ पाल्यो । सजिलै जस्तोथ्यो जिन्दगी । त्यसरी बस्ने धेरै मान्छे थिए । तर हामीलाई राम्रौ लागेन । मलाई ‘ध्याङाली काइला कर्मी’ बनेर हिड्नु पर्ने मान्छे । कताको गोठालो बनेर बस्नु ? तेरो फुपूलाई र परदेशी ज्वाईसमेत लिएर घर फर्कियौ । फर्कदा आठ जना हुने भएकोले अर्को नाती हुँदा सम्म जसो तसो बस्यौ । हामीलाई त परदेशको पानी नै नमिठो । बोल्ने भाषा लाउने भेष पनि नमिल्दो ।’ बाजे मलाई सुनाउँदा यस्तै भन्छन् ।

……………………….

पहिले नेपाली भाषा आउँदैनथ्यो । नेपाली भाषा सिकेँ । बाजेलाई नआउने अंग्रेजी भाषा सिकेँ । हिन्दी त भन्नै परेन । हुँदा हुँदा कोरियन पनि थोरै सिकेँ । पहिले पहिले अंगे्रजी पढ्दा बाजे भन्थे ‘परदेशी हुन जाने भाषा हो । सिक्नु त सकेको सबै सिक्नु पर्ने रैछ । सिकेर केही बिग्रिदैन । नसिकेर दुःख पाइने रैछ । तर आफ्नोपन चाहि परदेशी भएर बिर्सनु हुदैन । गाउँघर बिर्सनु हुदैन ।’

पास गरेर आएको पनि तीन बर्ष बितेछ । दिन गन्दा हिजो जस्तै लाग्छ । निलो इपियसको जाकेट र इपियस लेखेको क्याप लगाएर एयरपोर्ट छिरेको । घरछाड्दा बाजेलाई अर्को बर्ष आउँछु बाजे भनेर हिडेको यत्रो समय भएछ । सबै हिजो जस्तै लाग्छ । बाजे आउन सक्ने भए अहिले पनि आउँदा हुन् । फुपूलाई झै मलाई पनि लिन । ती अहिले त बयानब्बे बर्षका पो भए । हैट सम्झेर ल्याउँदा पनि मन दुख्छ ।

आफ्नो प्रतिक्रिया दिनुहोस |

ताजा अपडेट

सम्बन्धित शिर्षकहरु
  • कि.रा.या. कोरियाले किरात सिरिजङ्गा लिपि प्रशिक्षण कक्षा सञ्चालन गर्ने
  • वन र सेवा क्षेत्रमा पनि कोरियाले नेपाली श्रमिक ल्याउने
  • किम्हे बुसानमा “नमस्ते नेपाल होली इभेन्ट” हुने
  • सुम्निमा डान्स पार्टीको आयव्यय सार्वजनिक , ३ करोड २० लाख वन मुनाफा
  • ताजा अपडेट

    ईपिएस

    वन र सेवा क्षेत्रमा पनि कोरियाले नेपाली श्रमिक ल्याउने

    अनलाइन खबर दक्षिण कोरियाले यो वर्ष (सन् २०२४)देखि रोजगार अनुमति प्रणाली (ईपीएस)मार्फत थप ३ वटा क्षेत्रमा पनि नेपाली श्रमिक लिन थाल्ने भएको छ । कोरियाली सरकारले नेपालबाट वन क्षेत्र, सेवा क्षेत्र र रुट इन्डष्ट्री क्षेत्रमा पनि श्रमिक ल्याउने भएको हो । अहिले कृषि, ...

    एम टि यूको प्रतिनिधि सभा बैठक सम्पन्न, WPS को लागि संघर्ष गरिने

    प्रवासी श्रमिकहरुको अधिकारको निम्ति आवाज उठाउँदै आएको संस्था प्रवासी श्रमिक युनियन MTU दक्षिण कोरियाको प्रतिनिधि सभा बैठक २०२४ सम्पन्न भएको छ। सौल स्थित कोरियन प्रजातान्त्रिक श्रमिक महासंघ (केसिटियू) को हलमा सम्पन्न सभाले गतवर्षको गतिविधिहरुमाथि छलफल एवम ...

    राजु लामाको मंगोलियन हार्ट ब्याण्डले कोरिया तताउने निश्चित

    दक्षिण कोरियाको महान चाड सलनालको अवसरमा हुने ४ दिने लामो बिदाको पहिलो दिन फेब्रुअरी ९ तारिख नेपालको सुप्रसिद्ध गायक राजु लामाको मंगोलियन हार्ट व्याण्डको लाईभ कन्सर्टले कोरियाको माईनस डिग्रीको चिसो मौसममा नेपाली गीत संगीत मार्फत नेपाली माहोल तताउने निश्चित ...

    महिला / बालबालिका

    कोरियामा निर्मलाको अत्माहत्याले उब्जाएको प्रश्न

    मञ्जु गुरुङ ,, " म्याम म यहाँबाट निस्कन चाहन्छु । साइन मागेको पनि दिदैन । इलिगल बनाइदिन्छु भन्छ । काम पनि दिदैन । नेपालबाट आएको ६ महिना भयो । रिन ...

    कोरियामा महिलाका लागि महिलाका अध्यक्षमा पार्वती

    दक्षिण कोरियामा नेपाली महिलाहरुद्धारा संगठित महिलाको लागि महिला नाम संस्थाको अध्यक्षमा व्यवसायी तथा समाजसेवी पार्वती मोक्तान चयन भएका छन् । ...

    कोरियामा निबन्ध प्रतियोगितामा उत्कृष्ठ पुरस्कार प्राप्त लेख

    अलबिदा आमा -बाला राई निद्रामै थिएँ, म्यासेन्जरमा आएको फोनको घण्टीले ब्युझिएँ । हतार उठेर सिरानीनिर राखेको फोन तानें बिहानको छ बज्नै लागेको ...

    एनआरएन कोरियाले जुम मार्फत तिज मनाए

    एनआरएनए दक्षिण कोरियाले महिलाहरुको ठूलो चाड तिजलाई जुम मार्फत छलफल गरी मनाएका छन् । एनआरएन महिला संयोजकको नेतृत्वमा शुभकामना आदन प्रदान तथा ...